среда, 16 июня 2010 г.
вторник, 23 марта 2010 г.




საქართველოს პრეზიდენტი.






среда, 17 марта 2010 г.
ჩემს მოსწავლეებს პირველი მასწავლებლისაგან

გიყურებ და სიხარულს ცრემლებად ვღვრი...
ნუშის ყვავილივით ნაზი ხარ, ატმის კვირტების სუნთქვას აყოლილი...
პეპლის ფრთასავით მსუბუქს პატრონი გინდა და ამიტომ ცას შეგაყვარებ, ამ უზარმაზარსა და უღრმეს სივრცეს...
მზეს შეგაყვარებ, ასე თბილსა და შორს...
იის სითბოთი გაგითბობ სხეულს სუსხიან ღამეს...
თითოეული ბალახის ღერთან გალაპარაკებ...მიწის თითოეულ ბელტთან გათქმევინებ გულალალ სიტყვას...
ყოველი ხის ძირთან საიდუმლოს გაგამხელინებ...
იის ყვავილების სინაზეს აგიბრწყინებ თვალებში...
დამილოცნია შენთვის ეს გრძელი გზა!
გავა წლები და შენ, ჩემი პირველი მოსწავლე, მოხვალ ჩემთან და თვალებით მკითხავ, რატომ გიყვარვარო?
და მე კვლავ დაგანახებ, როგორ უხდება ნამს მკრთალი ფერი, ფანტელს - სინაზე, ცეცხლს - სიძლიერე...
ოდესმე დაგანახებ, როგორ უხდება ზღვას მთვრალი ტალღა...
შემოგხედავ და სიხარულს ცრემლებად დავღვრი...
მანანა ნოზაძე
Подписаться на:
Сообщения (Atom)